De kunst van het kaderen
De deurbel gaat. Ik kijk door het raam om te zien of het geen belletjetrek is door de kinderen uit de buurt. Maar nee, er staan twee heren voor de deur. Met papieren in hun handen; verkopers. Ik open de deur en vraag of de heren de sticker bij de deurbel hebben gezien. Nee dus. Ik herhaal rustig wat erop staat: Geen collectes, wij doneren op eigen wijze. Geen verkopers of geloofsovertuigers. ‘Dus heren’, zeg ik vervolgens, ‘ik wens jullie een fijne avond verder’. En sluit de deur.
Vroeger had ik dit nooit, nooit, nooit zo gedaan. Stel je voor. Wat ongelooflijk onbeleefd en onaardig! Vaak kreeg ik te horen dat ik meer mijn grenzen moest stellen maar ik had geen idee hoe ik dat dan moest doen. Ik had er wel last van dat ik veel te veel meeging met anderen en te weinig mijn eigen koers vaarde. Als ik dat wel deed, was ik bang om als koud en bot te worden ervaren. Dat was ook niet wat ik wilde.
Op aanraden van een collega ging ik energetisch werk doen. Daar heb ik geleerd om energetisch schoon te blijven. Dat was fijn maar het hielp me niet echt om grenzen te stellen. In assertiviteitsgerichte trainingen leerde ik om te zeggen wat ik nodig had. Heel fijn wanneer ik mij welkom voelde. Maar het hielp niet op het moment dat ik ‘nee’ wilde zeggen en ik tegelijkertijd kon voelen dat de ander daar op zijn minst niet blij van werd.
In de NLP Practitioner kwam ik voor het eerst in aanraking met kaderen. Het model van Gene Early geeft aan dat alle communicatie begint met kaderen. Ik heb het toen voor kennisgeving aangenomen. Pas toen ik zelf ging trainen begon het belang ervan tot mij door te dringen. Nu roep ik bij vrijwel alles rond communicatie: ‘Dat is kader!’.
Kaders zijn in alles aanwezig en heldere kaders maken de weg vrij voor transparante en prettige communicatie. Voor mij persoonlijk is kaderen het fundament geworden van het aangeven van mijn grenzen, privé en zakelijk.Kader is inmiddels een stokpaardje van me. Je zult het dus nog wel vaker voorbij zien komen in mijn blog. Want ik heb er zoveel plezier van.
Als ik vooraf een kader geef, geeft mij dat rust. Het stelt mij in staat om mijn grenzen vooraf helder te benoemen en aan te geven wat ik nodig heb. Door dat vooraf te doen, wanneer er nog niets ‘aan de hand’ is, kan ik dat rustig en zonder lading vertellen. Als ik op een later moment merk dat ik tegen een grens aanloop, bijvoorbeeld in het contact met een collega, dan kan ik rustig mijn kaders herhalen. Zonder verwijt, zonder oordeel en zonder mij schuldig te voelen.
Kaderen maakt alles makkelijker. Het is de smeerolie van communicatie. Een helder kader geeft veiligheid en duidelijkheid voor alle partijen. Het zorgt ervoor dat ik in goed contact mijn grenzen kan aangeven. Zoals bijvoorbeeld die sticker bij de deur. Ik zeg vriendelijk doch beslist dat ze de sticker gemist hebben en dat ik er geen prijs op stel. Deur weer dicht. Heerlijk.