Een ‘shout-out’ naar iedereen die bezig is met het ontwikkelen van zichzelf. Deze post is voor jou.

Of het nu is omdat je beter wilt zijn in je werk.
Of omdat je met meer eigenheid in een groep wilt kunnen stappen.
Omdat je je minder onzeker wilt voelen.
Of omdat je los wilt komen van oude patronen.
Of het is omdat je jouw potentieel vol wilt laten stromen.
Jouw unieke reden kan van alles zijn én het principe blijft hetzelfde.

Je komt het steeds weer tegen, je thema. Als een steentje in je schoen; het blijft om aandacht vragen. Dus ga je er weer mee aan de slag. Je zet een stap, je doet een ontdekking. Het gaat lekker. Het voelt goed.

En ineens … lijkt het alsof er niets is veranderd. Sterker nog, alsof je niets hebt geleerd. En het leven leuker was toen je nog niet op dit pad van ontwikkeling gestapt was.

Het kan zelfs zo zijn dat je gaat twijfelen aan je eigen wijsheid. Aan wat je tot nu toe ontdekt had en aan de waarde daarvan.

Dan kom je net die persoon tegen die iets heel anders gelooft. Of niet kan zien hoe hard je hebt gewerkt om te komen waar je nu staat. Die vindt dat het maar onzin is of niet zo relevant.

Soms kom je op je pad in een situatie dat je het echt even niet meer weet. Terwijl je dacht dat al dit ontwikkelwerk nou net ervoor zou zorgen dat dat je niet meer ging gebeuren. Maar het niet-weten is hier op soms ineens alleen maar groter.

Ontwikkeling kost tijd. En je blijft eraan werken. Soms koppig of op het oog tegen beter weten in. Daar waar vrienden en familie zich afvragen of dit het allemaal waard is.

En dan… zijn er ook die momenten dat je merkt dat het anders gaat. Dat het je lukt om je binnenkant en je buitenkant met elkaar te laten kloppen.

Van die momenten dat je vol de lach kan zijn. Aanwezig en je niets hoeft te doen om helemaal okay te zijn. Bij je collega’s of je vrienden of in je eentje.

Een moment waarop het deel van je werk waar je zo tegenop zag, ineens veel makkelijker lijkt te gaan. En die lastige collega ineens niet meer zo lastig doet. Omdat jij het anders aanpakt.

Die momenten waarop je kunt voelen dat ontwikkeling vooral een ont-wikkelen is. Het ontdoen van de wikkels die om je heen zijn gekomen. Waardoor je zelf ook steeds meer zicht krijgt op wie je in wezen bent.

Dit soort momenten geven je het vertrouwen dat je toch echt op koers ligt. Al je werk is niet voor niets.

Soms moet je dit pad gaan omdat je geen keus hebt.
Soms omdat je voelt dat er iets op je wacht, iets je roept.
Soms ga je dit pad en soms een tijd gewoon even niet.
Soms sta je op dit pad simpelweg om het plezier van het groeien, leren en jezelf leren kennen.
Wat ook je reden is, het proces maakt je tot een completer mens.
Een mens die verschillende facetten en diepten in zichzelf onderzoekt.

Niet altijd eenvoudig. Soms ronduit $#%^&.
Maar de beloning is een innerlijke rijkdom en rust waar je jouw leven en werk op kunt bouwen, precies zoals het bij jou past.

(foto van Paul Pan Unsplash)