Wat je uitsluit, geeft gedoe. Misschien niet meteen maar op de langere termijn altijd. Uitsluiten, dingen in het donker zetten, is een beweging uit angst en geeft splitsing. Dat zie ik steeds weer in mijn praktijk. En het geldt ook net zo hard voor teams.

Denk maar eens aan de olifant in de ruimte in het team waar je in werkt. Iedereen weet dat hij er staat. Maar niemand heeft het er over. Dus belanden dingen onder de tafel, worden ze niet uitgesproken. Dat lijkt handig want dan is er op de oppervlakte geen gedoe. Lijkt het…

En wat levert dat op de langere termijn op? Verwijdering. Verborgen agenda’s. Schaamte en schuldgevoelens. Reuze onhandig en onnodig als je de moed hebt om, ook als het een spannend thema is, daar samen over in gesprek te zijn.

Emotioneel en mentaal gezond worden vereist dat je het donker (wat dat ook voor jou of voor het team is) in het licht zet. Dan kun je jezelf insluiten. Omarmen van wie en wat je bent, zonder oordeel, dat is gezond zijn. In zachtheid naar jezelf.

De Nashville verklaring die net is uitgegeven duwt thema’s rond seks en sekse weer naar het donker. Het is niets nieuws, het was er al die tijd al maar met zo’n verklaring wordt dat nog weer eens extra zichtbaar gemaakt. Ik word er verdrietig van, speciaal voor al die jonge mensen die geloven en worstelen met hun sekse en/of seksualiteit.